ราคารของงานบ้าน
ณ พื้นที่ซักผ้าในบ้านใกล้กับห้องน้ำ ขณะที่ เอเลน ผู้เป็นภรรยากำลังซักผ้ากองพะเนินอยู่นั้น เธอต้องการ จะดูใจสามีซึ่งไม่เคยช่วยงานบ้านของเธอเลย เธอจึงหันไปหา เจมส์ สามีที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์
ผ้าที่ซักยังอยู่ในมือของเธอ เอเลนเอ่ยปากว่า
“ คุณจะช่วยฉันซักผ้านี้บ้างได้ไหม ”
เจมส์เงยหน้าขึ้นแล้วตอบ
“ นั่นมันงานของคุณนี่นะ ”
“ ฉันเพียงแต่ขอแรงคุณช่วยบิดน้ำจากผ้าเปียกนี้ ”
เอเลนขอร้อง
“ ฉันเหนื่อยมาจากที่ทำงาน เมื่อกลับมาบ้าน ฉันต้องการพักผ่อน ” เจมส์ชี้แจง
“ โอเค แต่เวลาของฉันก็มีค่านะ” เอเลนพูด
“ จริงหรือ เวลาของคุณน่ะ คุณทำเงินได้เท่าไร บอกมาซิ คุณทำเงินได้เท่าไร คุณรู้มั้ย ฉันทำเงินได้ชั่วโมงละ 25 เหรียญ ” เจมส์พูดเสียงดังแล้วย้ำว่า
“ คุณเพียงแต่ทำงานบ้าน ฉันไม่ได้ขอให้คุณทำงานของฉัน ดังนั้นอย่ามาขอร้องให้ฉันทำงานของคุณ เข้าใจไหม ”
เอเลนทบทวนอย่างช้าๆว่า
“ คุณพูดว่า เวลาของฉันไร้ค่า มันไม่มีมูลค่าเท่าของคุณ ”
เจมส์ตอบกลับอย่างหนักแน่น
“ เมื่อคุณเริ่มพูดถึง ค่าของเวลาที่เป็นเงินเป็นทอง เราถึงจะมาคุยกัน เข้าใจไหม ”
แล้วเจมส์ลุกขึ้นเดินแยกออกไป ผู้เป็นภรรยาหันไปมอง สามีของเธอด้วยสายตาหม่นเศร้า เอเลน ก้มหน้าซักผ้าต่อไป
ที่ร้านเบียร์ตอนค่ำของวันรุ่งขึ้น
เจมส์ยกขวดเบียร์ของตนชนกับขวดเบียร์ของเดวิดผู้เป็นเพื่อน
“ คุณสบายดีใช่ไหม ” เดวิดทักทาย
“ เมียทำให้ฉันไม่สบายใจ ที่ฉันไม่ช่วยเธอทำงานบ้าน ฉันทำงานได้เงินชั่วโมงละ 25 เหรียญ แล้วเธอล่ะ ทำอะไร ไม่ได้มีค่าเป็นเงินซักแดงเดียว ” เจมส์อธิบาย
เดวิดหันมามองตาเจมส์แล้วพูดว่า
“ ความจริงแล้ว ภรรยาของคุณอาจทำเงินได้มากกว่าที่คุณหาได้ ”
“ คุณหมายความว่าอะไร ” เจมส์ถาม
“ คุณทำงานได้วันละ 200 เหรียญ ใช่ไหม ฟังนะ ” เดวิดพูด
เจมส์หันหน้ามาฟังอย่างคนอยากรู้ เดวิดพูดต่อไปว่า
“ ฉันคาดว่าภรรยา ทำอาหารให้คุณ ถ้าคุณจ้างเชฟ เขาจะคิดค่าทำอาหาร โดยเฉลี่ยมื้อละ 22 เหรียญ วันละ 3 มื้อก็เป็นเงิน 66 เหรียญ
ถ้าคุณจ้างคนทำความสะอาดบ้าน คุณต้องจ่าย ชั่วโมงละ 18 เหรียญ ถ้าทำ 2 ชั่วโมงจะเป็นเงิน 36 เหรียญ
ยังไม่พูดถึงค่าไปจ่ายตลาด 10 เหรียญ
ค่าซักรีดเสื้อผ้า 30 เหรียญ
ค่าพี่เลี้ยงเด็ก 50 เหรียญ
ค่าสอนพิเศษ และช่วยทำการบ้านให้ลูก 20 เหรียญ
เพียงเท่านี้เธอคนเดียวทำงานเป็นมูลค่ารวม 212 เหรียญ
ยังมีค่าอื่นๆ อีกจิปาถะ ถ้าหากคุณต้องจ้างคนอื่นมาทำ
ขอโทษด้วยนะ คุณเห็นมั้ย เธอทำเงินได้มากกว่าที่คุณทำได้ ” เดวิดพูดทิ้งท้ายไว้ด้วยความปรารถนาดี
“ โอ ! ยังไม่เคยมีใครแจกแจงให้ฉันเห็นภาพแบบนี้มาก่อนเลย มันมีเหตุผลมากทีเดียว ขอบคุณจริงๆ ” เจมส์แสดงท่าทียอมรับ
ที่บ้าน ขณะที่เจมส์กำลังซักผ้าอย่างตั้งอกตั้งใจอยู่นั้น เอเลนเข้ามาทักทายอย่างประหลาดใจ
“ คุณซักผ้าเหรอเนี่ย สายแล้วนะ คุณไม่มีงานต้องไปทำหรือ ”
“ ฉันขอโทษด้วย เมื่อวานนี้ ฉันทำให้คุณเสียใจ ฉันได้คุยกับเดวิด และฉันตระหนักแล้วว่า งานบ้านของคุณเป็นสิ่งมีค่ามาก มากกว่างานของฉันที่สำนักงานเสียอีก และเวลาของคุณก็ช่างเป็นเวลาที่มีคุณค่า ยกโทษ ให้ฉันนะ ” เจมส์สำนึกผิดและโผเข้ากอดเอเลน
นี่เป็นคำแปลทั้งหมดจากภาษาอังกฤษของผู้เขียน จากคลิปวิดิโอสั้นเรื่องหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นว่า งานบ้านซึ่งดูเป็นสิ่งไม่มีราคาค่างวดอะไร เพราะเอเลนไม่เคยตีค่าเหงื่อแรงของตนเป็นมูลค่าทางการเงินเลย ครั้นเมื่อแจกแจงออกมาเป็นมูลค่างานแต่ละอย่าง ก็เห็นได้ว่า หยาดเหงื่อของแม่บ้านนั้น มีค่าเพียงใด ที่สำคัญ นอกจากการตีค่าให้เห็นเป็น “ มูลค่า ” แล้ว ยังไม่อาจตี “ คุณค่า ” มหาศาลที่คนเป็นภรรยาใช้หัวใจของเธอใส่เอาไว้ในแต่ละเนื้องานด้วย /
PRASARN MARUKPITAK 