เจ็ดสิบปีแล้วในวันนี้
เป็นหมุดที่บอกหมายไม้ใกล้ฝั่ง
อายุขัยใครจักขืนให้หยุดยั้ง
เป็นสัจจังเตือนสติพิจารณา

ใครเลือกเกิดได้ดังหมายมั่น
ใครกันเลือกพงศ์เผ่าวงศา
แต่หลังการเกิดกายย่อมหมายตา

ชีวิตมีบวกลบมีพบพราก
มีสบายลำบากมีถูกผิด
มีหมองเศร้าร่าเริงอยู่เป็นนิตย์
มีพิชิตแพ้พ่ายอยู่เนืองเนือง

ประกอบส่วนสิบสี่ตุลาสมัย
เดินทางไกลเข้าป่าเป็นราวเรื่อง
ทิ้งเป้แล้วถอดปืนคืนสู่เมือง
ร่วมประเทืองประเทศไทยดังใจตน

เข้าทำงานการเมืองวุฒิสภา
เดินหน้าท้าอธรรมในแห่งหน
เป็น ส.ป.ช.ด้วยหนึ่งคน
ทำหน้าที่จวบจนพ้นวาระ

อยู่ตรงไหนยังอาสาทำหน้าที่
ใช้ปากกาใช้วาทีใช้ศิลปะ
เป็นเครื่องมือให้กับฝ่ายธรรมะ
มุ่งหมายจะสร้างสมสังคมธรรม

เจ็ดสิบปีแล้วในวันนี้
เหงื่อแรงยังพอมีให้เท้าย่ำ
หน้าที่ของมนุษย์คือกระทำ
ส่วนผลสำเร็จนั้นอนิจจัง

ถ้าขอพรพระได้ใคร่จะขอ
มีสติเพียงพอเป็นมนต์ขลัง
“ตถตา”สรรพสิ่งไม่จีรัง
ประจักษ์แจ้งจริงจัง “เช่นนั้นเอง”