ผู้จัดการที่ดูภูมิฐานคนหนึ่ง เมื่อขึ้นรถไฟ เขาหิ้วกระเป๋าเพียงลำพังไปเลือกที่นั่งที่ห้องผู้โดยสารชั้นหนึ่ง อีกครู่หนึ่งต่อมา มีสตรีสาวสวยเข้ามาเลือกที่นั่งฝั่งตรงข้าม
ผู้จัดการมีสีหน้าตื่นเต้น และดูมีทีท่ากระชุ่มกระชวย สาวสวยส่งยิ้มหวานให้เขา เขายิ้มตอบด้วยใบหน้าอิ่มเอิบ และแล้วสาวสวยก็ลุกขึ้นมานั่งชิดกับเขา เขายิ่งรู้สึกซาบซ่านยิ่งขึ้นไปอีก
สาวสวยเอนตัวไปซบไหล่ผู้จัดการ แล้วกระซิบที่ใบหูว่า
“เอาเงินสด บัตรเครดิต และโทรศัพท์มือถือของคุณมาให้ชั้นเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นชั้นจะตะโกนลั่นให้ทุกคนรู้ว่า คุณล่วงเกินและละเมิดทางเพศต่อชั้น”
ผู้จัดการหันไปมองสาวสวยด้วยสายตาเฉยเมย เขาหยิบกระดาษและปากกาด้ามหนึ่งออกมาจากกระเป๋าแล้วเขียนลงไปว่า
“ขออภัย ผมไม่ได้ยินและพูดไม่ได้ ช่วยเขียนบนกระดาษแผ่นนี้หน่อยว่าคุณต้องการอะไร”
สาวสวยเขียนทุกสิ่งที่ต้องการตามที่พูดแล้วส่งกระดาษแผ่นนั้นให้เขา
ผู้จัดการหยิบแผ่นบันทึกข้อความ อ่านดู พับใส่กระเป๋าเสื้อแล้วพูดชัดถ้อยชัดคำว่า
“เอาละ ตอนนี้คุณตะโกนร้องให้สุดเสียงได้เลย”
เรื่องเล่าเรื่องนี้ ให้บทเรียนอย่างน้อยสองอย่าง
- เมื่อเผชิญปัญหา อย่าคิดว่าจะอับจนทางออก ความจริงปัญหานั้นเอง ทำให้เกิดปัญญาและนำไปสู่การแก้ไขที่เหมาะสมได้ หากใช้ความพยายาม
- ในกรณีเช่นนี้ การพูดไม่อาจเป็นหลักฐานได้ แต่การเขียนจะหนักแน่นน่าเชื่อถือได้มากกว่า ตัวหนังสือจึงเป็นทางเลือกที่ดีกว่า
—–
ติดตามงานเขียนได้ที่ FACEBOOK : PRASARN MARUKPITAK
