“ สิ่งที่เห็นไม่จริง สิ่งที่คิดไม่ใช่ ” เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆ พบเห็นได้เสมอๆ
นายคิทาโน ทาเคชิ เป็นดาราตลกและเป็นผู้กำกับหนังญี่ปุ่นมาหลายเรื่อง เช่นเรื่องโหดมันส์ฮา
เมื่อแม่เสียชีวิต เขาไปงานศพแม่ทั้งๆ ที่เขาไม่ชอบแม่เอาเสียเลย เพราะแม่มีแต่เรื่องขอเงินเขาเดือนไหนไม่ส่งเงินให้แม่ แม่จะโทรศัพท์มาต่อว่า ยิ่งทาเคชิโด่งดังมากเท่าไร แม่ยิ่งจะขอเงินมากขึ้นเหมือนแม่ไม่รู้จักพอ
พองานศพเสร็จสิ้น พี่ชายยื่นซองให้ทาเคชิ ในนั้นเป็นสมุดเงินฝากธนาคารมีเงินหลายสิบล้านเยนในบัญชี และมีจดหมายน้อยเขียนว่า
“ ลูกทาเคชิ
ในบรรดาลูกๆของแม่ คนที่ทำให้แม่กังวลใจมากที่สุดคือลูก ตั้งแต่เล็กแล้ว ลูกไม่ขยัน เรียนเอาแต่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย แถมยังใจกว้างกับเพื่อนฝูง
พอลูกจะไปต่อสู้ในเมืองหลวง แม่ก็กังวลว่าลูกจะตกระกำลำบากเป็นไอ้จรจัด แม่เลยต้องบังคับ ให้ลูกส่งเงินมาให้แม่ทุกเดือน เป็นการช่วยลูกเก็บเงินอีกทางหนึ่ง แม่ไม่ได้ใช้เองหรอก ลูกเก็บไว้ใช้เองเถอะ
จากแม่ ”
เห็นหรือไม่ว่า จินตนาการเชิงลบเกิดขึ้นได้เสมอๆ แม้แต่กับบุพการีของตนเอง
เราคุ้นชินกับการสรุปเอาอย่างง่ายๆ โดยไม่ฉุกคิดถึงสถานการณ์แวดล้อมอื่นๆ ที่ทำให้บุคคลมีพฤติกรรมอย่างนั้นอย่างนี้
แม่สู้อุตส่าห์ ทวงเงินเก็บหอมรอมริบเงินไว้เพื่ออนาคตที่มั่นคงของลูกเอง โดยแม่ยอมให้ลูกเข้าใจผิดมานานหลายปี แม่ไม่สนใจว่าลูกจะหาว่าแม่เห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ แต่แม่เป็นห่วงอนาคตที่สุ่มเสี่ยงของลูกมากกว่า
ถ้าคุณผู้อ่าน เป็นทาเคชิ ได้อ่านจดหมายน้อยของแม่ฉบับนี้แล้ว จะรู้สึกอย่างไร
ติดตามงานเขียนได้ที่ FACEBOOK : PRASARN MARUKPITAK
