ในชั่วโมงภาษาอังกฤษของเด็กนักเรียนประถม 5 ครูหญิงคนหนึ่งสอนให้เด็กเรียนรู้ คำศัพท์ 5 คำ โดยเขียนบนกระดานดำ แล้วสอนการเปล่งเสียงพร้อมๆกัน
Stand Up แปลว่า ยืนขึ้น
Sit Down แปลว่า นั่งลง
Come Here แปลว่า มานี่
Go Back แปลว่า กลับไป
Please แปลว่าโปรด หรือ กรุณา
ครั้นดูว่าเด็กในชั้นสามารถจะจำได้แล้ว ครูลบกระดานดำทั้งหมด แล้วส่งเสียงเรียกแดง แดงยืนขึ้น
“แดง สมมุติว่า ดำ อยู่ที่ประตูห้อง เธอจะเรียกดำมาที่โต๊ะเรียนเธอ เธอจะพูดภาษาอังกฤษว่าไงจ๊ะ”
ครูถาม
“DAM ! COME HERE PLEASE.” แดงตอบอย่างมั่นใจ
“ถูกต้อง เก่งมาก คราวนี้ แดงจะให้ดำเดินกลับไปที่ประตูตามเดิม แดงจะต้องพูดภาษาอังกฤษว่าไงล่ะ”
ครูถามต่อโดยคาดหวังในใจว่าแดงคงจะตอบว่า “DAM ! GO BACK PLEASE.”
แดงเงยหน้าดูเพดานชั่วขณะแล้วตอบว่า
“ผมจะตอบอย่างนี้ได้ไหมครับครู”
“ตอบว่าไงล่ะ”
“ผมจะเดินไปที่ประตูนั่น แล้วผมพูดว่า DAM ! COME HERE PLEASE.”
เสียงตอบของแดง เรียกเสียงฮาจากเพื่อนทั่วทั้งห้อง ครูบอกเด็กทั่วทั้งห้องว่า
“ขอให้ทุกคนดูแดงเป็นตัวอย่าง ว่าคำตอบสำหรับคำถามนั้นมีทางเลือกได้หลายทาง”
ใช่หรือไม่ว่า คำตอบที่ถูกต้อง นำสู่เป้าหมาย มิได้มีเพียงคำตอบเดียว
Like this:
Like Loading...
Related
